Oddech pełen wdzięczności
Połóż obie dłonie na brzuszku, rozkładając palce szeroko.
Przez kilka chwil uważnie obserwuj, jak ciało swobodnie oddycha (30–60 sekund).
Wczuwaj się w te wrażenia z zaciekawieniem.
Czy oddech jest krótki i szybki, a może jest powolny i spokojny?
Jeśli oddech jest niespokojny, możesz go spowolnić, licząc w myślach powolutku 1, 2, 3 na wdechu i 1, 2, 3, 4 na wydechu.
To niesamowite! Nawet jeśli o tym nie myślimy, ciało samo z siebie oddycha!
Na koniec możesz ciału w myślach podziękować!
„Dziękuję ci, ciałko, za spokojny oddech”.
Kwiat i płomień
WDECH
Na początek powolutku weź długi wdech przez nos, wyobrażając sobie wąchanie kwiatka.
Pomyśl o tym, jak ten piękny zapach rozchodzi się po twoim ciele, relaksując je.
WYDECH
A teraz wykonaj długi, powolny wydech przez usta. Niemalże zdmuchujesz płomyk świeczki, ale niezupełnie! Pod delikatnym strumieniem twojego powolnego wydechu płomyk ugina się lekko i przez chwilę tańczy, przynosząc tym radość i poczucie ciepła.
Pobaw się tak kilka chwil, aż ciepło płomyka i piękny zapach kwiatu sprawią, że poczujesz się lepiej.
Na koniec podziękuj oddechowi i wyobraźni, że są twoim wsparciem, gdy tego potrzebujesz.
